|
We bestellen taxi voor 07:15. Taxi is keurig op tijd. We kopen een kaartje terwijl de trein van 07:22 wegrijdt. Onze trein van 07:28 heeft een kwartier vertraging. Bij Duivendrecht heeft spoor 4 storing, alles moet nu over spoor 1, dat geeft filevorming en vertraging. We arriveren een half uur later op Schiphol dan gepland is, maar dat is nog ruim op tijd.
Jan Bos is ziek, vervanger Niels komt om 09:15 Inchecken gaat traag totdat business class balie ook voor ons gaat draaien. Bij controle mag ik statief niet meenemen en moet ik terug om het als apart bagaagestuk in te checken, met hulp van Niels gaat dat toch heel snel. Nicolien scoort hop op televisie in vliegtuig naar Cairo, later nog zwarte en witte ooievaar en blauwe reiger.
Cairo 18:15 EET.
Visa gaat vlot bij mannetje die onze inreiskaarten tekent. Dan 15 dollar
pp inzamelt en terugkomt met een blad zegelljes die hij vlot in de
paspoorten likt. Een controle verder krijgen we nog een stempel ook.
Alle bagage is er (statief ook), Matty staat buiten met Tricia. Ongeveer
uur rijden door Cairo heen.
Hotel Les 3 Pyramids heeft uitzicht op de pyramiden en zlet er verder
erg sjiek uit. Maar een electriciën op onze kamer zou geen kwaad
kunnen, of gewoon iemand die echte stekkers aan de snoeren zet. Buiten
horen we veel gedruis en dat is niet de weg. Ik denk dat er een fabriek
aan de overkant staat.
Tricia houdt verhaaltje over wijzigingen in programma ivm security (Matty heeft nog steeds geen stem). En een korte inleiding culturele antropologie.
Goed diner 21:00, lopend buffet.
05:10 de muezin, het is een volhoudertje. En ik hoor er nog een. 07:00 staan we op. Het ziet er buiten vertrouwd Nederlands uit, weg uitzicht, geen pyramides, mist 100-150 m zicht. Temp 15¡C en er is wat wind. Veel keus bij het ontbijt.
Plan gewijzid i.v.m. mist. Begeleiding van een gids (Adel) en een mannetje van de organisatie. We rijden langs kanaal richting Memphis. Vogeltjes in kanaal. Bonte ijsvogel, kleine zilverreiger (of koereigers). In Memphis een sphinx en beelden van Ramses II. Drukke plaats met veel kraampjes.
Behalve drukte van toeristen en bewakers van van de spullen en verkopers bij de kraampjes zijn er ook tuinwerklieden (denk ik), een man klimt op blote voeten met een klimgordel om de stam naar boven om de onderste takken te kappen. En de mist mag dan wel langzaam oplossen, maar het blijft wel erg heiïg vandaag.
Dan naar pyramide Saqqara,
dat is de oudste pyramyde, niet glad maar met terassen. En op alle plaatsen
is een menigte van mensen op paarden en kamelen waarvan je foto's kunt maken
voor een bakshees. Of je willen vertellen waar je moet staan om mooie fot's
te maken, bakshees please, het is even wennen.
Toch komen we ook een groep vrolijke Egyptische meisjes tegen die foto's van elkaar maken en voor Nicolien poseren en foto's van ons maken. |
Dan weer terug langs kanaal richting Gizeh, onderweg even stoppen om te vogelen. Matty had nog nooit een bonte ljsvogel gezien (ik wel, uur geleden). Lunch in Gizeh, ruime keuze en erg lekker. Citroensap is hier zoet en erg smakelijk (met melk).
We rijden ook naar de grote pyramide van Cheops met de twee andere pyramides en de grote sphynx. Weer zeer indrukwekkend, ondanks de zwermen toeristen er omheen, onvoorstelbaar dat het Napolon leger het gebruikte voor artillerie schietoefeningen. Maar behalve alle indrukwekkende eerbiedwaardig oude artifacten en de toeristendrukte zijn er toch ook nog wel vogeltjes te zien. |
Dan naar het museum. Camera's in bus laten. En we gaan door twee veiligheidscontroles, nog nooit zo veilig in museum geweest. Adel toont ons de Tut-Anch-Amon collectie in ngeveer 1 uur en we worden nog half uur onbegeleid vrijgelaten. Om 18:30 naar station. Nog noolt zo snel museum bekeken.
Trein naar Aswan zou om 20:00 vertrekken maar we stappen om 20:25 pas in. diner in trein blijkt zo'n soort vliegtuigmaaltijd. In zijn soort niet slecht, maar niet wat we verwacht hadden.
Goed geslapen, ontbijt ook goed, verrukkelijke olijven.
In Aswan is duidelijk geen gebrek aan water. Er zijn vele fonteinen en de lucht voelt aangenaam aan. Het is hier niet mistig. Staat busje te wachten. 5 minuten rijden naar hotel Isis Corniche. We kunnen voor 09:00 inchecken, krijgen glaasje limonade en kuieren wat rond. Hotel bestaat uit apartementen op terassen op Nijloever met veel beplanting die pas gesproeid is. We krijgen sleutel, bagage wordt gebracht. We zullen om 10:15 vertrekken naar hoge dam. Even opfrissen is zo gebeurd en we staan om 09:30 over Nijl uit te kijken. Nicolien haalt er de telescoop bij, steltkluut, kemphaan, komt 10-tal zwarte ibisen aanvliegn. |
Hoge dam is erg groot en daarom indrukwekkend, maar verder weinig interessant. Extreem beveiligd, filmen en zoomlens niet toegestaan, telescoop mocht ook niet. Gids (Mohammed) vertelt ons dat hij elke groep een naam geeft, en onze groep heet nu Horus (de god met de valkenkop). Verder vertelt hij over aanleg van de hoge dam en politiek en redden van de oude heiligdomme (hulp VN). Dan naar Philae, eerst verhaal over Isis en Osiris en Seth en Horus. Met bootje naar eiland, John moet even overgeven maar is daarna weer zo'n beetje in orde. Schitterend tempelcomplex van Isis, schitterend vogels kijken ook, ralreiger, kl.zilverreiger, lepelaars.... |
Tricia moet overgeven en blijft onwel. Wij stappen in feluca naar
restaurant ovepkant en Tricia blijft in hotel in bed.
Op de Nijl peddelt jochies in kleine bootjes, eentje met plankjes
in de handen. Ze vragen de nationaliteit en zingen dan een liedje,
en verwachten natuurlijk bakshees.
Restaurant met uitzicht op vogels en ramen open en oriental music.
Na de lunch zeilen we naar botanische tuinen, maar het is daar druk en onder
bomen al donker. We besluiten om eiland te zeilen. We zien grielen, maar
geluid is onbekend. Volgens Niels moeten het Senegal grielen zijn, de
CD's op de iPod geven zekerheid, voor in de boot had men niet eens in de
gaten dat het geluid ook uit de luidsprekertjes kwam.
Het is hier erg druk op de Nijl, allemaal toeristenvaart.
Terug bij hotel wandelen Nicolien en ik in de schemeing door de apartemententuin van ons apartement naar het hotel restaurant. Er vliegt een groot beest rond een boomtop en is dan weer weg. Uil? Niet precies, maar wat zou het anders kunnen zijn? Hij vliegt niet echt als een vogel.
Diner in hotel valt tegen. Niels en Rob en John willen die uil ook wel eens zien. En inderdaad zien we het beest weer langs vliegen, en wat verderop nog een. Het zijn grote vleermuizen. Ja dat klopt met die manier van vliegen. Ik heb nog nooit zulke grote vleermuizen gezien. Komt de vliegende hond hier voor?
we gaan om 06:30 voor hotel vogels kijken, Niels en Nora en Nicolien en
ik. Prachtig met zon mee, de ibisen zijn er, en steltkluten en
sporenkieviten, en Niels ontdekt goudsnippen. De overkant ligt in de
schaduw van onze hoge oever, maar na half uurtje komt
de overkant in de zon en zien we de vogels kleur krijgen.
Ontbijt, Tricia weer wat beter. De telescopen staan buiten nog op de overkant gericht en het hotelpersoneel heeft er erg veel belangstelling voor. |
Niels heeft met Matty geegeld dat we met een feluca naar de overkant kunnen om in de vroege ochtend nog een wandelingetje door de botanische tuin te maken. Het is er nu prachtig, en heerlijk rustig. We zien o.a. een honingzuigertje in de bloemen. En ook veel poesjes. Als we terugvaren begint het alweer druk te worden in de tuinen. |
We rijden naar de verzamelplaats voor het konvooi, wachten. We zien een
blauwe rotslijster, maar echt veel is hier niet te zien, we wachten.
Er komt een terreinwagen met politie aanrijden en een kwartier later
vertrekken we.
Flutkonvooi, we blijven niet in konvooi rijden, ieder gaat er op zijn
eigen snelheid vandoor. Het enige is dat er posten zijn bij het
begin en het eind van de woestijnweg die de auto's en mensen telt.
Nicolien wordt misselijk.
Bij stopplaats midden in woestijn (versnaperingen, winkeltje) loopt een man met kleine krokodil op de arm die hij voor bakshish laat zien. De bek is met een koord dicht gebonden. Ik geef hem wel een baksheesh maar denk er niet op tijd aan een foto te maken. Het is de enige levende krokodil die we op deze reis zien.
14:15 Nefartari hotel, we krijgen een hele lunch die ons een fors deel van het daglicht zou ontnemen. Er was gevraagd om "no big lunch but a quick lunch", de gangen worden wat ingeperkt zodat we na een half uur weer naar buiten kunnen. De tempel van Ramses II is een gang in een hele grote heuvel waar we omheen kunnen lopen, maar het is moeilijk voorstelbaar dat die hele heuvel met grafgangen en al vanuit het dal hierheen is verhuisd toen het Nassermeer vol liep. De graftempel van Nefartari is niet minder indrukwekkend. |
Nicolien brengt het weer op om de tempels te bekijken maar gaat niet naar het diner. Dat diner gebruiken we ergens anders in een groot restaurant in een soort palaza winkelcentrum.
we gaan om 06:00 vogelen. Niels, John, Egge, Rob, ik, en Nicolien doet ook weer mee. Om 08:10 voegen we ons bij ontbijt.
Om 10:15 vertrekt konvooi. Iemand dacht dat het wat rustiger zou
gaan vanwege al die grote touringbussen. Maar die rljden hard, harder
dan dat kleine busje waar wij in zitten.
Om 13:30 in Aswan bij cruiseboot, inchecken, luxe, Agatha Christie Moord
op de Nijl. Er zijn zo'n 100 gasten op dit drrijvende hotel.
Nu is Marleen ziek en gaat naar bed.
Goede lunch. De middag is nog niet vol geprogrammeerd, we huren een bootje en varen door de kreken en parallelstromen die hier zijn om vogels te kljken. De mensen die nog niet in de botanische tuin zijn geweest stappen daar uit en wij zullen ze om 16:30 weer ophalen. De boot is huiselijk met potplanten, en ook op het dak van de boot kunnen we zitten met mooi uitzicht, ook voor\ diegenen die beneden blijven. Onze Egyptische gids Moahmmed vaart mee en blijkt ook wel wat van vogelkijken af te weten.
Bij het ophalen van onze medereizigers vanaf de botabische tuin blijkt weer dat die ook voor de Egyptenaren zelf een grote attractie zijn, zo te zien ook school uitjes.
Diner is om 19:30, in net pak. Ik heb weer achterhaald hoe een stropdas te strikken en wordt met enige moeite door mijn medereizigers herkend. Het keukenpersoneel komt binnen met trommels en gezang, duidelijk een serenade voor een jarige aan een van de tafeltjes.
Hansje voelt zich niet goed.
Nicolien staat om 05:30 op, ik wacht tot 06:00 en doe het rustig aan en ben pas 06:30 boven. Boot was om 05:30 gaan varen. Enigszins tot teleurstelling van Niels die vanaf de hoge boot best de oever aan de overkant 's ochtends had willen bekijken. Het is koud, ijzige N.wind waar we tegenin varen. Ik draag fleece + jas en handen in zakken, Nicolien heeft zelfs handschoenen aan. Mooi, vooral als zon boven wolken uitkomt. Geen nieuwe vogelsoorten maar wel mooi te zien.
Hansje en Kees blijven vandaag op boot, resp. ziek en moe. Kona Omba is gewijd aan 2 goden, Sobeth (krokodil) en Horus de Oudere. Rondleiding half uur en half uur vrlj. We zien krokodil mummies. Er vliegen groene bijeneters langs.
10:30 vaart boot weer af. Bovendek, het zonnedek is vernoemd naar Ra (zonnegod), is nu wel vol bezet. Als er niet iemand in een stoel ligt ligt er wel een handdoek of een trui in. Het is nu wel warm. Zien van alles vanaf dek Ra, bonte ijsvogels, smaragd purperkoet, br.kiekendief, diverse reigers, enz.
We stoppen weer en bezoeken een wat modernere tempel. Heiligdom uit Grieks Romeinse tijd, maar vermoedelijk bovenop oudere tempel. Strijd Ra en Horus tegen halfgoden die zich verstoppen in de gedaante van een nijlpaard Horus wint, en daar ligt nijlpaard met pootjes omhoog.
We arriveren in Esa, waar er aan de brug/sluis of wat dan ook gewerkt wordt en we niet verder kunnen. We leggen hier aan, met een helenoeel meer van die drijvende hotels.
Niels is vandaag voor het laatst bij ons. Hij had op korte termijn slechts een week vrij kunnen krijgen. Nu is hij bezig om te proberen Nicolien genoeg kennis bij te brengen om de begeleidingstaak over te nemen. Ze liggen in de schemer op het inmiddels verlaten afgekoelde zonnedek in nu weer beschikbare dekstoelen. Matty komt af en toe even kijken.
Bij diner om 19:30 is Hansje alweer beter.
Na het diner geeft Patricia in een half uurtje (wordt ruim 3 kwartier)
even een overzicht van 7000 jaar Egyptische geschiedenis. En dan nemen
we afscheid van Niels. Gelukkig hoeft Nicolien zijn taak niet over te
nemen, er komt iemand anders uit Nederland om ons de tweede week te
begeleiden. Daar is Nicolien wel blij mee, en de anderen ook. In
West-Europa had ze het wel gekund, maar hier
zag ze er toch erg tegenop.
Vandaag is er geen konvooi vanuit Luxor terug en aangezien we daar geen hotel besproken hebben kunnen we er nu niet heen, dus planning aangepast. Het oorspronkelijke plan was om met de boot naar Luxor te reizen, maar de boot gaat niet verder dan hier. Dat was overigens de eerste avond in Cairo al verteld. Morgen wordt een druk programma, maar vandaag dus erg rustig. Nicolien staat om 06:15 op en staat 06:30 buiten. Kan Niels nog handje schudden. Er wordt even gegrinnikt over de zwanen die we op ons bed aantreffen, een soort origami van handdoeken. Veel vogels zijn hier niet, wat kokmeeuwen en kwikstaarten en zilverreigers. Wel hotelboten, erg veel, 4-5 naast elkaar en zeker 10-12 van die rijen achter elkaar. Als er eentje tussenuit gaat moet de hele vloot krioelen als kinderen op het schoolplein. Boten HVP bij Esna. |
Bij ontbijt meldt Nora dat Marleen nog steeds ziek is (wordt zorgelijk)
en zelf is Nora aan de diaree.
Na ontbijt wandelen we in paren het stadje in. We zijn snel in het
centrum en daar zeggen de mensen hallo om te groeten, niet voor
bakshees. Alleen kinderen plakken wat. Ze noemen me hier Ali Baba,
allemaal. We eten sinasappels op muurtje eind (of begin) aanlegkade
hotelboten. Lopen langs Nijl terug en tellen, wel 12 rijen boten,
sommige wel 10 boten dik.
Lunch 13:00
Voor vanmiddag 2 excursies, vogelwandeling overkant Nijl of onder
begeleidlng van Tricia Esna in voor o.a. oude moskee. Marleen wil naar
huis, ze is echt ziek. Er moet nu van alles geregeld worden, dokter,
vervoer naar Luxor, vliegticket, security. Mohammed heeft even veel te
doen.
We gaan met paardenkoetsjes over de brug naar de overkant en maken mooie
wandeling rond bananenboomgaard die vroeger botanische tuin was. We zien
de bananentrossen in de boom groeien. Hé, die bananen groeien
naar boven, bijna obsceen.
He is hier lekker rustig, er zit een man met een waterpijp op bankje de
wacht te houden. Goede baan voor mensen die zich niet snel vervelen. We
zien koereigers, ralreiger, grijze wouw, bonte ijsvogels, kleine groene
bijeneter. en allerlei klein grut. Om 16:45 terug. Ik kan nog net pilsje
kopen voor de bar om 17:00 dicht ging.ü
En natuurlijk daarnaast de valei der koninginnen.
We staan vroeg op want het wordt een drukke dag. Koffers in de hal zetten en ontbijten. Dan wandelen we voor het laatst door de rij cruiseschepen tussen ons en de wal en moeten dan even wachten op ons busje.
We rijden langs een paar interessante punten waar we kort stoppen en dan
arriveren we bij de vallei der koningen. De pjarao's hadden een moeilijk
bereikbare plaats uitgezocht voor hun graven omdat gebleken was dat de
makkelijk bereikbare graven geplunderd werden. En om gelukkig in het
hiernamaals te kunnen zijn werd een intact lichaam en wat rijkdommen
noodzakelijk geacht. In dat verband vond ik het wel aardig dat de god
Anubis (over het dodenrijk en het balsemen en mummificeren) een
jakhalshoofd heeft. Jakhalzen konden in de woestijn best een graf
plunderen om van het lijk te vreten. Het is nog redelijk vroeg op de dag
en daarom is het hier nog uit te houden. Later op de dag is het hier
veel te heet. Daarom moesten we ook zo vroeg opstaan en beginnen we op
deze plaats.
We zien een woestijnvink, lijkt wel tam, als de mussen bij een
Nederlands pannekoekenrestautant.
Mohammed gaat ons voor naar de graven
en begint een lang verhaal te vertellen over de lange geschiedenis. Maar
we willen kijken omdat we niet zo lang de tijd hebben en onderbreken
hem, wat hij duidelijk niet zo leuk vindt. Het is knap lastig om met
zo'n druk programma toch je verhaal kwijt te raken.
De graven zijn heel erg indrukwekkend, tientallen meters diep in de rots gegraven met veel zijkamers langs de gang en alle wanden met reliëf en kleuren. Het is zandsteen of krijt en niet graniet maar om zonder dynamiet of shovel dan zp'n gang van 80 meter de rots in te graven om er een mummie neer te zetten vind ik een indrukwekkende prestatie. Deze graven liggen nog op de oorsprinkelijke plaats. Ze zijn niet zoals de heiligdommen in de Nijlvallei door de VN opnieuw opgebouwd. En er wordt nog gezocht of er meer te vinden is, maar bij dat werk mogen we niet kijken, niet eens fotograferen. in de graven zelf mogen we trouwens ook niet fotograferen. Er zitten wel een paar mannen langs het pad at stenen te hakken, maar dat is voor de foto, bakshees please.
Er is maar een deel van de grafkelders opengesteld voor bezichtiging, en ze laten dat jaarlijks rouleren zodat elke grafkelder maar eens in de drie vier jaar bezoek kan krijgen. Dus staan er in de boeken plaatjes van grafkelders die we niet te zien krijgen omdat ze dit jaar dicht zijn.
Het volgende bezoek geldt de tempel bij Deir el Bahri. Daar worden we met een tractortreintje heen gereden. Het zou een heel stuk wandelen in de hete zon geweest zijn vanaf de ingang. Die tempels maken de indruk dat ze niet afgemaakt zijn, of misschien zijn ze doelbewust beschadigd zoals de gedenktekens voor konining Hatshepsut in Karnak (kijk eens op Suzie Manley's Egypt).
Dichter bij de stad is het beroemde tempelcomplex van Karnak. Daar zijn de sphinxen met ramskoppen. En vele kamers gewijd aan verscheidene goden en pharao's. Hier is inderdaad héél veel te zien. Kleine dingen zoals een mooi plaatje van een bij met 4 pootjes en 2 vleugeltjes (ze wisten echt wel beter). Of grote dingen als obelisken en standbeelden en een prachtig beeld van een scarabee waar je drie keer omheen moest lopen als je kinderen wilde krijgen (er werd druk omheen gelopen). Kinderen waren belangrijk, vrouwen kennelijk niet zo want in de beeldgroepen van een koninn met echtegenote was de vrouw slechts een derde van de man. In Abu Simbel trouwens ook.
In de stad zelf is er nog een tempelcomplex opgegraven waarop tempels van minstens drie religies staan: de oude Egyptische Ra/Isis/Horus, de Christelijke (Koptische) en de Islam. Hier zien we dan een konings echtpaar waarbij de vrouw even groot is als de man. Totdat deze tempel werd uitgegraven was er nog een moskee waarvan nu nog een ingang te zien is, de deur vijf meter boven het huidige (uitgegraven) straatpeil.
Helft mensen gaat naar sound-and-light show), de anderen blijven rustig zitten in de lounge van het hotel waar voor Marleen voor een nacht een kamer is gereserveerd.
De trein naar Cairo van 21:00, heeft 25 minuten vertraging. Nicolien is doodmoe, van de diarree vrmoedelijk. Ze krijgt een beker bouillon van Phia en gaat meteen slapen. Ik hoef ook geen diner maar wel thee. Ik ga ook snel slapen, iedereen trouwens. Het was een volle dag.
We worden gewekt om 05:00 met ontbijt. Nicolien wil ook wat eten, verbetering. Aankomst Cairo om 06:10, het is fris.
Rijden naar hotel om Hans, onze nieuwe gids, op te halen. Vanuit busje midden in de stad zien we een nieuwe soort, spreeuwen. Voetgangers in Cairo lijken onbeperkt vertrouwen in autoremmen te hebben, te oordelen naar de manier waarop ze tussen de toeterende files de straat oversteken, of koopwaar aan automobilisten proberen te slijten.
We veroorloven ons de luxe van koffie, thee en schoon toilet bij hotel Saig Pyramids. De pyramiden zijn nu zichtbaar maar Hans vertelde dat ze gisterochtend ook voor hem ln de mist verdwenen waren.
We maken een stop omdat Rob misselijk is en er even naar een
kotszak gezocht moet worden, we zien daar een klapekster,
Een eind verder maken we een comfortstop en die levert een
roodborsttapuit en grijze wouw op.
Er hangt een regebui vooruit, met regenboog. Het gaat regenen, hard
zelfs. Er wordt gestopt om een zeil over de bagage op het dak te
trekken. Arriveren om 11:45 in Alexandria stadgebied, het aardige is dat
op de "Welkom in Alexandrie" borden ook Grieks staat. Ze willen hier
best weten dat Alexander een Griek was (wat de oude Hellenen trouwens
niet vonden) en dat de Ptolemeus pharao lijn van Griekse afstamming was.
We rijden een kwartier langs de zee en zien 2 meeuwen en een groepje an
25 aalscholvers. Die zee lijkt wel dood, overbevissing (dynamiet) of
vervuiling vanuit de Nijl?
We checken in in Paradise Inn Beach Resort om 13:00. We zullen lunchen om 13:30 maar het duurt een kwartier om de groep bij elaar te krijgen, en een snelle lunch kennen ze hier gewoon niet. Wie wil kan om 15:00 meegaan op wandeling door Montaza paleistuin. Velen willen. De tuin is 40 meter van het hote/ Maar de ingang is geheel aan de andere kant. We lopen een kwartier langs een drukke verkeersweg met veel herrie en stank.
In het park zijn nauwelijks vogeltjes, enkele hoppen die we wel heel mooi kunnen zien, een roodborstje, een bonte kraai. Zes van ons gaan met taxi's terug, de anderen lopen terug en zien nog halsbandparkieten.
Het is een luxe hotel met zwebad op de binnenplaats en muziek die daar
keihard galmt (Mohammed Zamfir met zijn panfluit). Het lukt
Saskia om die keiharde muziek uit te laten ztten, een hele verbetering.
Als we even wat wandelen kunnen we over de baai de stad Alexandrie zien
hoewel het knap heiïg is. We proberen een klein diner à la
carte te eten na die ruime lunch van vanmiddag, maar de porties vallen
toch aanzienlijk groter uit dan we hoopten.
|
Hans gaat om 06:00 vogelen, met het busje naar een meertje. Nicolien
voelt zich te slap en gaat niet mee. Wek mee gaan Egge en Saskia en
John.
Er is ontbijt vanaF 08:00. De excurslegangers melden dat ze 3
verschillende ijsvogels, soorten dus, in &eactue;&eachtue;n kijkerbeeld.
Maar oedereen zal dle Smyrna ijsvogel ook nog wel zien zeggen ze.
We vertrekken om 09:00 naar de catacomben van Alexandrie. Boeiende mix
van Egyptisch en Grieks en Romeins.
|
Dan is er een keurig verzorgde lunch, sandwiches en yoghurt en bananen en
vruchtensap en olijven. Werk van Tricia en Matty, hulde en dank.
Ter plaatse prachtige smyrna ijsvogel, en goudsnip, en valk.
Ook verzamelt zich plaatselijke jeugd. om naar ons te kijken. Waar komen
die toch zo snel vandaan? Er staan geen huizen in de onmiddelijke
nabijheid. Een eindje verderop is wel een dorp.
De lucht is nogal donker, misschien gaat het weer regenen.
We rijden weer verder met nog een stop voor korte excursie. Het is hier allemaal cultuurland. Wat in de oude tijd door de Nijl werd overstroomd wordt nu met irrigatie bevloeid, en er wordt kunstmest gebruikt. Bij een pauze stop zien we dus altijd mensen
Het zijn mooie weggetjes, maar Ahmed heeft de neiging hard te rijden. Het heeft hier geregend, en er lag vermoedelijk olie, en dat autootje met fruit stond stil. Ik zit op de voorste bank in het midden en wordt bij de klap gelanceerd naar de voorruit, maar weet op de motorkap tussen de voorstoelen te belanden met kijker op borst. Gekneusde rib zo te voelen. Front en koplampen bus gemodificeerd, voorruit stuk, chassis van fruitautootje ontzet (denken we), en wat bezeerde schenen, knieën en armen. We zamelen 20-25 pond pp in en geven dat aan de fruitboer. Er worden wat papiertjes ingevuld (politie komt er niet aan te pas). Er wordt via mobieltje een nieuwe bus besteld. We rijden voorzichtig door tot we nieuwe bus zullen ontmoeten. Laatste kwartier rijden we toch nog in donker. We zijn om 18:00 bij Sadat city en rijden niet verder. Wachten in het donker. Hans bouwt een mooi vuur. Dat vuur was een mooi baken voor de aflossingsbus die om 19:00 arriveert. Nog uur rijden naar Cairo, het beschadigde busje rijdt met de bagage achtcr ons aan. |
06:45 stijf en pijnlijk wakker worden (ik zal inderdaad de volle mij toekomende 6 weken last van die rib hebben). Geen mist deze keer en we fotograferen de 3 pyramides. Merkwaardig gezicht, die drie pyramides majestueus in de woestijn en dan die morsige flats er voor. |
Na ontbijt wachten voor hotel, we kijken naar de vogeltjes rond het
hotel, zien de kleine groene bijeneter. Het nieuwe busje komt aan, maar
als de hotelbedienden de bagage bovenop willen stouwen zien we dat er
geen imperiaal op het dak zit. Dat probeempje zorgt weer voor 15 minuten
vertaging. Het wordt opgelost door een tweede busje in te zetten voor
het vervoer van de bagage. Nog in Cairo mken we een kleine aanrijding
van achter mee. Niets aan de hand, geen schade.
Langs een rotonde op de snelweg staat een stalletje met etenswaren.
Enkele honderden meters verder krijgt onze chauffeur een idee, hij maakt
een U-bocht door de middenberm en rijdt dan 3/4 rotonde, stapt uit en
koopt een bakje eten.
In de woesijn is er 8/8 altocumulus, zelfs spatjes regen. Omstreeks 11:00 krijgen we wat zon, en het waait nogal hard, Noordwest 5 Beaufort.. Om 12:00 comfortstop bij een lokaal met thee en andere verversingen zoals waterpijpen. De fanatiekere vogelaars wandelen een eindje de woestijn in tussen het afval dat hier overvloedig ligt. En zien een hopleeuwerik (witband) en een woestijntapuit.
Om 13:50 arriveren we bij hotel Palma Village waar een echt snelle lunch
klaar staat, soep en sandwiches. De boompjes in de tuin van het hotel
staan aardig krom van de harde wind.
Dan de jeeps in. Prachtig paadje tussen dadelaanplant door naar de warmwaterbronnen.
De romeinse warmwaterbronnen zijn tegenwoordig van de staa. En worden een paar
keer per jaar vernieuwd, nu 1200 meter diep boren, vroeger 200 meter. Het water
is voor bevloeiing van de boomgaarden. Het lijkt ons een aflopende zaak hier als er
steeds dieper geboord moet worden naar water.
> |
We rijden naar een zoutmeer en daar zien we allerlei vogels, maar niet zo dichtbij. Onder andere een flamingo, en dat is een beetje ongewoon hier. Terwijl we uitkijken maken de chauffeurs in de luwte van de jeeps muntthee met veel suiker en bieden ons dat aan in kleine glaasjes. Onderwijl vertelt onze plaatselijke gids, de leraar en jeugdleider over het dorp. Het dorp telt nu enkele duizenden inwonders maar nestaat eigenlijk uit niet meer dan drie families en weinig huwelijken uit of naar nederzettingen in de omgeving. Het kost natuurlijk moeite om de jeugd niet naar de stad te laten trekken, maar het lukt aardig met deze baantjes als toeristenchauffeur en het vormen van een muziek bandje voor het uitvoeren van traditionele muziek.
Tijdens terugrit naar het hotel koelt het flink af. We stoppen even bij
een winkel in het dorp om flessen water en nog wat te kopen. Wat we hier
kopen steunt de plaatselijke economie, bovendien is het goedkoper dan
een fles water in het hotel dat vanuit de stad wordt uitgebaat. Als we
vanuit onze hotelbungalow naar het hoofdgebouw lopen is het echt koud,
we horen een nachtzwaluw. We luisteren later allerlei soorten
nachtzwaluwen af op de iPod. maar het is onze eigen Europese
nachtzwaluw.
Het diner is goed, en Nicolien eet weer.
In de avond gaan we naar een bedouinentent met originele muziek, maar ze blijken wel een versterker te gebruiken met een contactmicrofoontje op het snareninstrument (het was geen ud, maar daar leek het wel op). Er zijn ook schalmeien en trommels. Het is een typisch mannenfeestje, behalve de toeristen is er geen vrouw te zien.
We gaan om 23:00 terug terwijl het feestje doorgaat. Nicolien heeft weer diaree. In bed horen we nog in de verte het feest. Of een ander feest want het gedruis lijkt van de andere kant te komen, het is ver en zacht genoeg om lekker bij te slapen.
Om 07:00 gaan we wat wandelen, maar er zijn vrijwel geen vogels, we zien een witkruintapuit. Verder niets. Pas terug bij het hotel wordt het wat levendiger en zien we tjiftjafs en hoppen. Het hotel ligt net buiten het dorp dus eigenlijk aan de rand van de oase. Even wandelen en we staan in de woestijn. Naast het hotel staan merkwaardige rieten hutten, het lijkt wel een camping. Maar die duiventil kennen we. Die hebben we overal op onze reis gezien. Het zijn vrij rondvliegende duiven, naar ze worden gehouden voor de slacht. Echte scharrelduiven dus.
We zouden 09:00 vertrekken, maar laatste jeep komt pas 10:10, Tricin is boos. Misschien had de chauffeur moeite met wakker worden na het feest van gisteravond. Maar een kater kan hij niet hebben, er werd enkel mierzoete muntthee gedronken. Wel stopt hij bij een stalletje in het dorp, kennelijk om ontbijt te kopen. Tricia moet enige aandrang uitoefenen om ons te laten doorrijden. Bij een comfortstop in de woestijn zien we een witbandleeuwerik tussen het afval.
We gaan lunchen bij een kleine nederzetting met een winkeltje/restaurant. Voordat het eten klaar is wandelen we wat rond, maar zien niet veel vogels. Het is wel een merkwaardig landschap van kleine akkertjes met irrigatie geulen.
We stoppen herhaaldelijk om zo'n 10 minuten naar het landschap te kijken. Zwarte woestijn, kristalberg, stoneflower, witle woestijn, maar beestjes niet te zien, af en toe wel wat schaarse begroeiing. En we zien zowaar een kameelkaravaan voorbij trekken.
De witte woestijn bestaat uit kalkrotsen en verpulverde kalk, er staan vreemd gevormde rotsen zoals champignonrotsen waar de wind met de meegevoerde relatief zware zand (ka;kzand) voornamelijk onderaan materiaal heeft weggeslepen. Hier gaan we de woestijn in voor overnachting.
De heren chauffeurs maken er een wedstrijdje terreinrijden van. Het is hier heel erg mooi met ondergaande zon. De hersn bouwen met jeeps en tapijten (ook op vloer) een beschutting zonder dak en open naar het ZO. Ze koken boven vuurtje (hout meegenomen). Soep (tomaten, komijn) en rijst met groenten en geroosterde kippenpootjes.
Na het eten muziek bij het kampvuur (ander dan het kookvuur). Dubbelschalmei en trommels en zang. Ook wij dragen liedjes bij, en fluitsolo (zij kennen de blokfluit niet, ze willen die sopranino wel even in handen hebben).
Slapen onder de sterren is inderdaad koud, ik voeg fleece toe aan 2 kameelharen dekens
We staan om ongeveer 07:00 op. Het is geheel bewolkt, koud. Ontbljt met boven open vuur geroosterd brood.
Afbreken en inpakken. Wij doen er zelf niets aan, nog nooit zo lui
gekampeerd. Dan stappen we in en rijden we weer door het zand terug
naar de weg.
Vlak bij de weg stoppen we even om naar de champignonrots te kijken. In
de verte zien we een raaf, het zal wel een bruinhalsraaf zijn hier in de woestijn.
Op de weg raakt onze karavaan wat uitgerekt. De mensen in de voorste
jeep troep zien een troepje zandhoenders, maar we rijden te ver uit
elkaar, De anderen zien alleen de sporen in het zand.
Om 11:45 zijn we weer in Bahariya. Er is storing, geen electriciteit,
dus ook geen water want de pompen werken niet. Geen douches, maar we
krijgen wel een lunch, kennelijk heeft de keuken nog een voorraad water.
Als we vertrekken zien we een markt op straat, en nu zien we voor het
eerst enkele vrouwen in het straatbeeld. De vrouwen worden hier echt nog
verstopt, beschermd tegen vreemde blikken.
Bij de stop onderweg naar Cairo zien we tjiftjaf (of fitis) in het wegcafé met die waterpijpen, het beest heeft moeite om het open raam naar buiten te vinden. Hans gaat buiten naar vogels zoeken en ziet nog een hopleeuwerik.
Er zijn files in Cairo en we moeten omrijden. Aankomst bij hotel om 18:00 ipv 17:15 bagage komt half uur later. We hebben toch nog tijd om van kamer te veranderen. Onze balkondeur sloot niet en er kwam erg veel herrie van het verkeer buiten. Ook nog tijd om een bad te nemen (de douche gaf geen warm water, de badkraan wel). Dan de das en jasje weer uitpakken en naar Mina (oude pasja residentie) voor het slotdiner met een show. Niet iedereen ging mee, in het hotel eten was eenvoudiger. Maar het diner in Mina was erg lekker. En de show was goed. Drie jongens en drie meisjes doen dansen geënt op traditipnele dans, o.a. het draaien van een derwisj. Het blijkt toch te vermoeiend voor Nicolien en wij tweeën gaan een half uur eerder dan de anderen met taxi naar hotel.
Het is vandaag weer onbewolkt, wel harde wind. Rob gaat in zijn eentje nog eens naar het museum en zal zich op het vliegveld weer bij ons voegen. Ik maak nog een wandeling door de wijken hier. Gewone stadswijken met buurtwinkels. Langs de drukke verkeersweg drijft een herder een troep schapen.
We krijgen een laatste uitgebreide lunch in een restaurantje tegenover
het hotel. Erg lekker, lekkerder dan het lopende bufet in het hotel wat
we inmiddels wel kennen. En bovendien zijn we daar nu uitgeboekt.
We nemen afschid van Matty en Tricia die nu een week vakantie hier in
Egypte gaan nemen.
Het vliegtuig vertrekt op tijd, 16:30 EET (NB er bestaat ook een EMT
volgens Tricia, dat betekent "Egyptian Maybe Time").
Deze selectie van de foto's die we in Egypte gemaakt hebben hebben een resolutie die printen tot een formaat van 10 x 14 cm toelaat. Als je betere kwaliteit wilt hebben kune je me een emailtje sturen.