Gallocanta 2005

2005/12/02 vr heenreis 2005/12/03 za rond de Laguna 2005/12/04 za Alto Tajo 2005/12/05 ma canyon di Piedra 2005/12/06 di steppen 2005/12/07 wo Daroca e.o. 2005/12/08 do Sierra de Vigor 2005/12/09 vr terugreis

2005/12/02 vr heenreis

vroeg opstaan, Schipholtaxi was besteld om 05:30 en is er om 05:20. Dus we kunnen rustig instappen. Aankomst Schiphol 06:10 en we zijn snel bij de correcte incheckbalie. Om 06:45 is ons reisgezelschap compleet en om 07:00 kunnen we inchecken en dan koffiedrinken. Boarden half uur voor planmatig vertrek maar opstijgen met half uur vertraging. Hier is er een beetje zon en wat uitzicht, maar na Biesbosch vliegen we boven wolkendek. Dalen in Madrid dus keurig half uur te laat en lopen vervolgens ruim kwartier heen en weer (onder begeleiding en met de andere passagiers) voor we de band met onze bagage vinden. Bagage is inmiddels duizelig van rondjes draaien.

Busje huren duurt even, de gegevens van de creditcard moeten geadministreerd worden. Maar buiten regent het en wij zitten hier binnen droog. Even problemen met instappen i.v.m. hekjes en andere mensen die in de weg blijven staan om te schuilen tegen de regen. Dan volgt weer zo'n 20 min rondjes rijden voor we er in slagen op de autoweg te komen. De autorijdende variant van het zoekend naar de bagage rondzwerven op het vliegveld. We rijden, dan half uur stop voor hapje + koffie, rijden. Het blijft maar regenen. Om 16:30 begint het al behoorlijk te schemeren. Op hoogvlakte vlak bij Gallocanta de eerste kraanvogels, vlak langs weg, enkele 100-en. We stoppen even maar natuurlijk vliegen ze dan meteen weg.

We komen aan bij hotel Allucant om 17:00 en laden uit in stortbui die ons achtervolgde en ons nu weer ingehaald heeft. Bagage wordt naar binnen gebracht en de kamers verdeeld. We krijgen een introductie in bibliotheek met een glas wijn en olijven: diner vanaf 20:30 en ontbijt om 08:30. Water en wijn zijn bij het diner inbegrepen, wordt niet apart afgerekend.
En er zijn zo'n 30.000 kraanvogels. De bui is voorbij en we lopen naar overkant straat en kijken uit over meer. In de verte zien we kranen en we horen kuifleeuwerik.

2005/12/03 za rond de Laguna

06:30 opstaan Nicolien en ik. 07:00 we lopen door dorp naar kijkhut. Dat is een klein half uurtje wandelen. Helemaal naar hermita is me te ver met anderhalf been, de beperkingen van een lichte hernia. Het schemert, en in het meer zien we vaag de kranen staan. Maar dan komen ze dan toch langs vliegen, groepjes van 20 en 50, totaal zo'n 400. wat verder naar het zuiden vliegt de grote massa. Om 08:15 is het redelijk licht en is de voorstelling wel over, we lopen terug. Bij hotel staan 3 anderen over meer uit te kijken.

Ontbijt is nogal Spaans, geroosterde schijfjes stokbrood en cakejes (anijs), boter en jam, en thermoskannen koffie en warme melk (voor chocola), het is wel genoeg. We krijgen lunchpakket en we vertrekken.

We komen wel 100 m ver en wandelen onderlangs wat ingestorte bebouwing terug met uitzicht op het meer. We zien wat kranen staan en vliegen. Boven bergen cirkelen enkele 10-tallen vale gieren. Er zit een 3-voudige vogel die begint en eindigt als bruine kiekendief, tussendoor wordt ie gedetermineerd als slechtvalk en visarend. Het blijkt knap lastig te zijn als de felle lage zon die witte plekken zo opvallend doet oplichten. Ook hier en daar in de bomen vink- en gors-achtige beesten (een vink en vinkin, mooie taalvernieuwing van Goos).

Een eindje verder is de ruine van een kasteeltje. Daar is een mooi landschap en in de beschutting van de ruïne en de helling en de begroeiing zitten veel vogeltjes. De kranen die 100 meter verder richting meer stonden besloten na een paar minuten dat wij toch te eng waren en vlogen weg net voor Goos de camera op de telescoop had gezet.

Het informatiecentrum staat midden in de vlakte met een dieselgenerator die herrie maakt en stinkt, maar bovenwinds heb je daar geen last van. Verderop in de vlakte staan de kranen, maar er is geen beschutting en dus geen mogelijkheid om dichterbij te komen. In het informatiecentrum staan wat telescopen naar buiten gericht. En Carmina staat ons te woord in het Frans en vertelt over grote trappen die hier waren en misschien nog te zien zijn. Dat hoor ik later want ik ga buiten in de zon uit de wind aan mijn lunch beginnen. We gaan door de akkerlanden en tussen de vuilstorts rijden op zoek naar die grote trappen, maar die zijn echt weg. We zien vrijwel alleen leeuweriken, zelfs geen steenuiltjes op de vele muurtjes.

We zien overal wel kranen op de akkers staan. Sommigen zien ons eerder dan we hen, en dan zien wij ze met spijt de lucht in gaan. Het is een mooi gezicht, maar ze zouden er beter aan gedaan hebben rustig door te gaan met eten. Het lijkt vrij duidelijk dat de bescherming van kranen niet overal zo streng gehandhaafd wordt. Ze zijn wel erg schuw.

We rijden rond het meer met de klok mee, maar er staat niet veel water in het meer aan onze rechterhand. Af en toe zijn er uitkijkpunten, maar daar zien we voornamelijk vlakte met een beetje water in de verte. Het water hoort hier 's winters te vallen, en dat is de laatste drie jaar niet echt gebeurd. Een dag regen als bij onze aankomst gisteren stelt natuurlijk niet veel voor.

Er zijn meer mensen die hier naar vogels kijken, het is een bekende plek, Twee vogelaars uit Andorra vertellen dat er verderop een meertje is waar nog wel water in staat. Ze rijden er heen, en wij volgen ongehaast. Om bij het meertje te komen moeten we een heuvel op, merkwaardig. Maar als het autootje met de Andorraanse vogelaars de neus over de heuvelrand uitsteekt blijken daar toch veel kranen te staan, die daar natuurlijk niet blijven staan. Het meertje is wel leuk met eendjes, en een witgatje (?) en grote gele kwikstaart. En Andri ziet even een watersnip wegschieten, maar krijgt die niet opnieuw te zien.

Naarmate de avond dichterbij komt zien we steeds grotere troepen kranen in de lucht, en soms op het land. Tenslotte in het rode avondlicht laat er een familie zich redelijk dicht benaderen en kunnen we voorzichtig vanuit de bus wat foto's maken.

Tenslotte gaan we de avondslaaptrek van de krann bewonderen. We rijden eerst naar de hut waar Nicolien en ik vanochtend stonden, maar dat ziet er niet echt veelbelovend uit dus rijden we door naar de Hermita. Dat blijkt een bekende plaats voor kraanvogel kijken te zijn, er staan enkele andere auto's met waarnemers waaronder twee campers. Een kwartier is lang wachten als het gaat schemeren en steeds kouder wordt. De hermita ziet er goed onderhouden uit, bovenop de heuvel. Het uitzicht is hier prachtig. We zien dan toch nog een steenuiltje op een steen, goed speurwerk Henko. Dan gaan een paar stenen bewegen, een rijtje zwijntjes loopt over het slik naar de overkant, leuk. Het is inmiddels al behoorlijk donker geworden, er zijn eigenlijk alleen nog silhouetten te zien. En dan om 18:10 begint het grote stromen, zeer indrukwekkend, zeker 20000. Maar het duurt iets meer dan een kwartier, en dan zijn ze allemaal voorbij. Dat was dan de transfer van de eetvelden naar de slaapplaatsen. Het was te donker om foto's te maken, maar wel indrukwekkend.

>

Om 19:00 zouden we met Carmina op het dakterras van het hotel het via de scanner controleren van de gezenderde kraanvogels bijwonen. Maar er is iets mis met de afspraak en het gaat vanavond niet door. We maken de scorelijst op, babbelen nog even voor het diner van 20:30 en gaan dan snel slapen.

2005/12/04 zo Alto Tajo

Iedereen, behalve ik, gaat om 07:00 naar kijkhut en zien de kranen-slaaptrek. Ik blijf liggen tot 07:40 en ga dan tegenover hotel staan kijken. Maar de trek is dan al voorbij. Ik zie de vroege wandelaars terugkomen die het vanuit de hut nog wel gezien hebben, maar niet echt dichtbij. Het is vandaag geheel bewolkt, nogal grijs weer.

Na ontbijt gaan we heel stuk rijden om eens in de bergbossen bij de bovenloop van de Taag te kijken. We zien onderweg heel mooi rode wouw, maar die verdwijnt achter een bergrug als wij een bocht omgaan. We stoppen om een vervelend klapperende rubber strip weer in de raamsponning vast te zetten. En daar komt die wouws groots om de bergrug over ons heen in demovlucht met prachtig rollende gevorkte staart. En er hangen zo'n 30 vale gieren boven de hellingen, zelfs in dit grijze weer.

In de bergen slaan we af voor de route langs het riviertje en stoppen meteen even om een kwartiertje te wandelen en te kijken of we een waterspreeuw zien. Uit de bewolking valt motregen, paraplu's worden in stelling gebracht We zien bijna geen vogels, maar het landschap is schitterend. Er zijn regelmatig picnicplaatsen ingericht waar we kunnen stoppen zonder de weg te blokkeren. Sommige hebben overdekte tafels, dat is natuurlijk bedoeld om schaduw te geven, maar tegen die motregen helpt het ook.

Na deze toeristische route rijden we nog naar de Ponte di Pedro (?) waar we nog een half uurtje kuieren. Daar zien Nicolien en Nicolette allebei apart een waterspreeuw en Henko hoort 'm. Ook een aalscholver laat zich even zien. Bij terugrijden zien we wat lager weer meer vogeltjes.

Andri is nu te moe om naar de kluis te rijden en we gaan bij hotel kranen kijken. Is nog best te zien, bij kluis zou het niet beter geweest zijn met deze bewolking.
De sessie met Carmina wordt weer een dag uitgesteld.

2005/12/05 ma canyon di Piedra

Nicolien is weer vroeg op en vertrekt om 07:00 voor de kranen ochtend slaaptrek. Ik ben pas om 08:00 buiten en wandel naar de kijkhut waar ik om 08:15 Andri en Nicolien tegenkom die terugkomen van de hermita. Ze hebben daar in 20 minuten zo'n 30.000 kranen voorbij zien stromen. Ik heb er maar 2 over zien komen. Ook hoorde en zag ik een wulp. We zien ook nog een roofpiet langskomen, een bruine kiekendief. We zijn om 08:35 bij ontbijt.

Het is vandaag mooi weer, wel koud en harde wind, maar veel zon. We rijden door prachtig verlicht landschap (lage zon). Nicolien tuurt muurtjes af voor steenuil, en ontdekt zo een blauwe rotslijster bovenop het dak van een huisje/schuurtje. We stoppen om hem/haar uitgebreid te bekijken. De rotslijster bekijkt ons met dezelfde belangstelling maar vindt na een paar minuten dat ie lang genoeg heeft stil gezeten en vliegt mooi over ons heen. Ik vond het toch te ver weg om te proberen een foto te maken, en digiscopen kunnen we niet (toch eens aan gaan werken).

In Nuevalos bij Monasteria di Piedra gaan we even koffie drinken. En daarna rijden we weer 200 meter verder naar het begin van de kloof. Aan de andere kant van de weg ligt het stuwmeer (water staat niet hoog) en daar zien we al rotszwaluwen rondzwieren. En meteen daarna een slechtvalk die vrijwel onzichtbaar tegen de kloofwand gaat zitten. Kleur is het zelfde als de rots. Hij is eigenlijk alleen te zien als hij even beweegt. Er vliegen ook waterspreeuwen boven de rivier. En de kloof is ook landschappelijk prachtig. Uit de wind en in de zon voelt het bijna een voorjaarswandeling. Een vale gier doet een mooie show door met uitgespreide vleugels een paar meter langs een rotsrichel naar boven te hippen waarna hij na een minuutje wegzeilt naar helemaal bovenop de rots. En we zien nog een blauwe rotslijster.

Als we bijna boven zijn begin ik last van mijn been te krijgen en besluit ik tot een stop met lunchpakket en een beker thee. We moeten toch dezelfde weg terug dus verdwalen en zoekraken is er niet bij. De anderen lopen door. Na een kwartiertje lopen Nicolien en ik weer verder en komen Goos en Loes tegen die terug gaan om te proberen die slechtvalk te fotograferen. Ze melden dat Nicolette en Ilse doorgelopen zijn naar het klooster en Henko en Andri nog een eind langs de rivier doorlopen. Nicolien en ik lopen nog door tot een merkwaardige brug constructie. Waarschijnlijk heeft hier ooit een watermolen gestaan. We zien hier een meerkoet in de rivier. Later horen we dat Andri en Henko hier een waterspreeuw zagen die aan het zingen was.

Bij het terug wandelen worden Nicolien en ik weer ingehaald door Henko en Andri terwijl wij stil staan omdat we heel mooi een waterspreeuw in beeld hebben. En vlak bij de auto lopen wij Loes en Goos voorbij die op de rots nog naar slechtvalk aan het speuren zijn. De dames zijn boven bij het klooster en wij gaan er met de bus naar toe om ze op te halen. Het blijkt daar boven een enorme toeristische attractie te zijn met een geweldige parkeerplaats waar nog ruimte is voor de bus. Andri, Nicolien en Henko gaan Nicolette en Ilse opsporen tussen de toeristen. Zij blijken niet naar binnen gegaan te zijn alhoewel het zeker de moeite waard was, maar te veel voor een half uurtje, en toegang kost 13 euro. Het is dan ook een beroemd klooster met een prachtige tuin vol watervallen. Misschien inplannen bij een volgende reis?

We kijken nog op een paar plekken over het stuwmeer. Maar dat levert niet veel vogels op, en die er zijn zitten doorgaans vrij ver. Op de terugweg is de zon alweer vrij laag (dat heb je zo in de winter:-) wat fraaie uitzichten oplevert. Om 18:00 zijn we weer bij de hermita, maar deze keer rijden we er voorbij de heuvel weer af en gaan beneden dichter bij het meer staan kijken. We zien weer de kranen voorbij stromen. Maar ze vliegen niet over ons heen, en het is hier koud.

Carmina belt op om te vertellen dat ze autoproblemen heeft maar ze komt wel, en vanavond hebben we dan de sessie op het koude terras. Het is echt koud, onder het vriespunt, misschien kwamen haar autoproblemen daar wel van. Ze heeft een kleine radioscanner waarmee ze diverse frequenties afzoekt. Als ze iets hoort gaan we zoeken in een lange lijst met nummers om te zien welke kraanvogel het is. Vanavond scoren we alleen die Duitse kraanvogel die hier al een week zit. Een andere kraanvogel met een zendertje is al weer doorgevlogen naar de Extremadura.

2005/12/06 di steppen

Nicolien is weer om 07:00 buiten. Ze krijgt een lift van spaanse vogelende medehotelgasten naar een kijkhut aan de overkant van het meer, voorbij de hermita, nog voorbij de plek waar we gisteravond stonden. Daar heeft ze de kranen van vlakbij zien opstijgen. We moeten eens zien of Andri morgenvroeg met de bus daarheen wil rijden. Het is wel wat ver om te lopen.
Ik ben pas om 08:00 buiten. Het is prachtig weer, strak blauw met wat wolkjes aan de horizon.

Het plan is om vandaag naar de steppen te gaan, maar eerst willen we nog kaarten kopen bij het informatiecentrum, en dat gaat om 10:00 open. Dus we gaan eerst hier in de buurt nog eens rondkijken. We rijden wel een kilometer en kijken naar eendjes in het meer, allemaal wilde eenden. Dan het Castellare waar we zterdag ook ruim een uur hebben zoekgebracht. Is vandaag ook weer leuke plek. We zien ook een vogeltje dat we niet op naam kunnen brengen, de mysterievogel. We kopen kaarten 1:40.000 bij Carmina in informatiecentrum. We hadden ze kunnen lenen, maar we wilden ze gewoon hebben.

We arriveren op de steppen om 12:00. We kleden ons goed aan want er staat inmiddels een harde koude wind. Er loopt ook een jager met twee honden, maar die verdwijnt spoedig uit het zicht. Het is een merkwaardig golvend landschap met veel stenen. En merkwaardig genoeg is er op de lagere stukken vaak een akkertje aangelegd door het vlak te maken en te ontstenen. Maar we zien eigenlijk alleen dicht bij de weg nog van die akkertjes in gebruik, wat verder de steppen op lijken ze ongebruikt. We zien al spoedig de zwartbuikzandhoenders, en theclaleeuweriken.

In de relatieve luwte bij zo'n wat lager gelegen akkertje gaan we de lunch opeten. En dan weer overeind in de gure wind om te zien wat er verder te zien is. We lopen inmiddels zeer verspreid, enkele honderden meters uit elkaar. Nicolien ziet een paar grote leeuweriken voor ons langs vliegen, en nog een paar mensen zien ze. dat moeten die duponts leeuweriken zijn waar Andri naar uitziet, maar ze vliegen achter Andri langs en hij heeft ze niet gezien.
We vertoeven een tijdje in de luwte van een schuurtje met een drinkbak. Dat blijkt bij nadere beschouwing een waterput te bevatten. Enkelen lopen voorzichtig wat rond in de hoop dat de duponts leeuweriken zich nog eens laten zien, de anderen zitten uit de wind in de zon, maar zelfs zo is het nogal koud. De leeuweriken vertonen zich niet meer.
Bij het terugwandelen naar de bus zien we nog prachtig een rode wouw.

We rijden verder, maar de kaart en de routebeschrijving blijken niet meer geheel te kloppen. De (half)verharde weg waar we op rijden moet het onverharde spoor zijn dat we volgens de beschrijving alleen met een terreinwagen hadden kunnen gebruiken. Het levert wel prachtige landschappen op, en die rode wouw of een andere laat zich herhaaldelijk zien. We komen tenslotte bij het dorpje waar we volgens de beschrijving niet op deze manier hadden kunnen komen. Mooi, we zitten nu weer op de geplande route. Net buiten het dorpje een grote groep kleine vogeltjes, vinken of kneutjes of gorzen. Na enige studie wordt besloten dat (1) dit de mysterievogeltjes zijn waarvan we er vanmorgen ook eentje zagen en (2) dat de mysterievogel een cirlgors is.

We vervolgen onze reis terug langs zuidkant meer en zien daar grote groepen kranen. Het lijken voorverzamelplaaten te zijn, en als het donkerder wordt vliegen ze in die indrukwekkende migratiestromen naar het meer. We rijden af en toe een klein weggetje in om ze wat beter te kunnen zien. Dat lukt soms erg leuk, maar ze zijn erg schuw en ze vliegen snel weg, het wordt genant. We besluiten dan een grote groep kranen maar niet te verontrusten. Bij het keren op dat kleine weggetje beleven we even in een modderplas de slippende aandrijfwielen. Het is geen echt probleem, maar we moeten wel wat oud gras onder de wielen strooien en intelligente samenwerking tussen motorkracht en primitieve menselijke duwkracht aanwenden.

Om 17:10 zijn we in het hotel terug. Even de camera's en zo opbergen en dan tot 18:10 naar kranenslaaptrek kijken aan de overkant van de weg. Mooi maar koud.

Tot het diner beluisteren we CD's van Andri op de powerbook.

2005/12/07 wo Daroca e.o.

We rijden om 07:15 met 6 mensen naar de hut volgens aanwijzingen van Nicolien. Het is bewolkt, niet koud. Bij hutje een kwartiertje wachten, het is wat donker met die bewolking. En dan gaan ze, links en rechts en over ons. In een kwartier is het voorbij. Op de terugweg zien we heel mooi enkele patrijzen de weg oversteken, en een torenvalk en een kiekendief. Zijn die patrijzen misschien uitgezet, of zien we ze omdat we de eerste mensen zijn die vandaag hier komen? Het trekt open, wordt mooi weer. Vandaag gaan we eens een beetje cultuur doen, we zullen de morgen besteden aan het bekijken van de vestingstad Daroca.

We komen aan om 10:00 en en parkeren de bus net buiten de stadspoort. We wandelen onder de poort door en volgen de hoofdstraat de helling op. In het centrum is een kerststal gemaakt bij een fontein, aandoenlijk van lelijkheid. Na zo'n 20 minuten lopen we weer onder een poort door en staan we weer buiten de vesting. We gaan nu de wandeling langs de stadsmuren volgen. Om 12:00 drinken we koffie in een bar en dan verlaten we Daroca. Het is nu heerlijk warm, lijkt wel voorjaar.

	>

We wandelen hellingpaadje af naar riviertje met (aangeplant) bos. Hier zien en horen we vlaamse gaai en grote bonte specht (roffel) en grote gele kwikstaart. In de verlaten boerderij alweer geen steenuiltje. Hoog boven ons vliegen kraanvogels. Sommige groepen cirkelen om door te trekken, anderen komen duidelijk pas aan.

We rijden wat verder voor een mooie lunchplaats. We lunchen bij een bruggetje waar nog wat water staat. Het lijkt wel zomer, jas uit en rustig eten. Er zijn hier libellen, 3 tandems zetten eieren af, het wijfje slaat de eieren als een bommenwerper in het water. Onder het lunchen zien hier een provencaalse grasmus, of was het een kleine zwartkop? Mooi, ze zijn er allebei. En een groene specht heel mooi. Dus de telescopen worden niet met rust gelaten.

Na de lunch rijden we wat hoger de bergen in, maar de rotsmus of de steenarend zien we niet. Bij plasje zien we nog krakeenden en een waterpieper (of graspieper?).

Bij hotel kijken we naar de slaaptrek tot het echt donker is. En dan horen we in het donker nog een griel. Drie mensen hebben hem gehoord dus het wordt als waarneming geaccepteerd.

Voor het diner draaien we de duitse kraanvogel DVD van het hotel op de powerbook.

2005/12/08 do Sierra de Vigor

We gaan om 07:30 naar de kranen kijken. Het is echt koud en onbewolkt. We moeten de ruiten krabben. Andere gasten hebben een fles warm water, dat werkt beter. Nicolien gaat even wat bekertjes warm water uit de hotelkamer halen. En we krijgen een prachtige kranenvoorstelling.

We zullen vandaag naar bergbossen gaan voor bosvogeltjes, maar eerst even langs een steppengebiedje voor dupontsleeuweriken. We rijden volgens boek over vogels kijken in Spanje. Maar we kunnen de track die in het boek beschreven staat niet vinden. Tenzij het die scherpe bocht linksaf was die dit busje onmogelijk kan maken. Dus zijn we gedwongen om door de smalle straatjes van het stadje terug te rijden naar de grote weg waar we de bus in een boomgaard parkeren. De achteruitkijkspiegels zitten er nog op.
Er komt net een herder aan die een forse kudde schapen langs ons drijft. Ilse moet even een babbeltje met hem maken.

We gaan lopen, nogal individueel. Het is erg mooi, allemaal kleine amandelboomgaardjes op terrrasjes tegen de helling. Het is leuk klimwandelen en mooi landschap. Er komt steeds meer bewolking, maar voorlopig is het nog lekker weer, we zien zelfs een vlinder. Anderen zien een dumpplaats voor dode schapen, leeggegeten. Er vliegen gieren over, en Nicolien ziet een glimp van een uil (ransuil?). Maar over het algemeen zien we weinig vogeltjes. En Andri scoort de dupontsleeuwerik niet.
Na anderhalf uur is iedereen wel weer terug bij de bus en eten we onze lunch op zittend op een muurtje in de plekken zon die nog af en toe tussen de bewolking doorkomen.

We gaan wandelen in bos, maar daar zien we ook nauwelijks vogeltjes. Als we net terug zijn bij de bus zien we enkele kolonnes gieren overkomen. Allemaal zeilen ze in dezelfde richting alsof er iets te halen valt, maar we zien ze niet naar beneden gaan.

We rijden naar Embalse de Piedra. En daar zien we dan wat: bosruiter en witgatje en ijsvogel. We kennen het cafe daar al en we gaan daar maar weer eens wat drinken. Bij het verlaten van het etablissement zien we een hele troep spreeuwen op een televisieantenne. Zwarte spreeuwen natuurlijk zoals allemaal hier. Maar nu heeft Goos er dan toch een paar gewone spreeuwen tussen gezien. Het is vreselijk druk in het hotel, helemaal vol. Een vrije dag morgen maakt het een lang weekend en de Spaanse vogelaars zijn aanwezig om van dit bekende punt te genieten. In de bar is het vol en rokerig en zo druk dat mijn glas wijn niet eens afgerekend wordt, bij het diner inbegrepen. In de eetzaal is het wat minder druk, maar vol genoeg. En die is nog steeds rookvrij. En na het diner zijn er video's van natuurfilms, voornamelijk kranen, in de filmzaal. De filmzaal en de bibliotheek en de hele entourage geven het aan: dit is een vogelaarshotel.

2005/12/09 vr terugreis

We gaan om 07:30 afscheid nemen van de kranen, vandaag gaan alle acht reizigers mee. Het is duidelijk een vrije dag hier, overal langs onze route zien we groepjes mensen staan met kijkers en telescopen. Bij de hermita staat het vol met auto's en twee campers. Of het nu daaraan ligt of aan de wind weten we niet, maar de kranen vliegen niet zo dicht langs.

Na het ontbijt pakken, auto poetsen en inladen. Tijdens het eerste stuk stoppen we af en toe als we een groepje kraanvogels zien. Maar ze zijn nog steeds schuw em we stoppen niet meer als ze vlak bij de weg staan. Als we wat verder van Gallocanta weg zijn is het over met de kraanvogels.

Om 12:30 beginnen we aan 'Ruta de Don Quijote' met lunch in de hand. Prachtige kloof, Nicolien sjouwt de telescoop mee en die is erg nuttig bij het bekijken van een slechtvalk, en een bleke gier die op het randje staat te showen. Hier overhandigen we Andri het dankgeschenk, een boek over Gallocanta.

Dan op naar Madrid waar we 16:15 aankomen en vervolgens een klein half uur rondjes rijden voor we bij Hertz komen. Ze hadden het ook wel heel moeilijk gemaakt. Maar dat is nog ruim op tijd.
We spreken een reunie af op 18 feb.